گیاه دارویی اُشنان (نگهداری + پرورش)

« راهنما و دانستنی‌ها »

نحوه پرورش و نگهداری گیاه دارویی اُشنان

اشنان درختچه ای است پایا ، چند ساله ، دارای انشعابات فرعی متعدد ، ساقه های ترد ، سفید رنگ است .

برگ های متقابل ضخیم که از نوعی کرک های غده ای با راسی که دارای یک سعدل بسیار بزرگ هستند ، پوشیده شده اند .

این سلول ها پر از آب و شیره ی واکوئولی غنی از املاح و اسید اگزالیک می باشند

گیاهی است خودرو و بی رنگ که معمولاً بر ای سوخت از آن استفاده می شود و آتش آن بسیار گرم و تند، رایحه و دود آن کریه و طعم آن مایل به شوری است.

سابقاً از کوبیده ی آن بر ای شست و شو استفاده می کردند. برگ های رو بروی هم ضخیم که از نوعی کرک های غده ای پوشیده شده اند.

این سلول ها پر از آب و شیره ی واکوئولی غنی از املاح و اسید اگزالیک هستند.

این پوشش کرکی به هنگام خشکی هوا مانند اندام ذخیره ی آب عمل می کند و بعد از این که آب خود را از دست داد.

خشک و دوباره به صورت آردی شکل و سفید خام، تمام سطح ساقه و برگها را می پوشانند.

گل های اشنان تک تک، منظم و در هنگام رسیدن میوه در قاعده خشک و کاغذین می شوند.

زمان گلدهی آن، اوایل شهریورماه و بذرهای آن نیز در آبان ماه به طور کامل می رسند. بنابراین بهترین زمان جمع آوری بذر، آبان تا آذر است.

گیاه اشنان در اکثر شوره زار های نواحی بیابانی جهان مشاهده می شوند.

به تدریج بوته ها را روی آتش می ریزنند تا دود غلیظی بلند شود.

تمام مواد آلی گیاه می سوزد و مواد معدنی آن به صورت مایع سیال در گودال جاری می شود که پس از سرد شدن به کلیاب تبدیل می شود.

سر شاخه های گیاه اشنان توسط دام های بزرگ مانند شتر تعلیف شده و به همین دلیل ، مراتع اشنان خیز ، چراگاه بسیار مناسب برای پرورش شتر به شمار می آید.

در ریختارهای گیاهی (formations) اشنان، سایر گونه های گیاهی شورپسند مانند : علف شور (salsolasp) ، خارشتر ، جغجغک و anabasissp و گز به عنوان گونه های همراه موجب تنوع زیستی اجتماعات گیاهی اشنان می شوند.

پراکنش جغرافیایی:

رویشگاه های نسبتاً گسترده اشنان در اکثر شوره زارهای نواحی بیابانی جهان مشاهده می شوند.

پراکنش جغرافیایی درختچه در کشورهای حوزه ی خلیج فارس مانند قطر ، بحرین ،کویت و هم چنین بخش وسیعی از اراضی شور بیابان های جنوبی گسترش یافته است.

اشنان از جمله گیاهان بارز شوره زارهای کشورمحسوب شده که حتی شوری بالای 40 میلی موس را نیز به راحتی تحمل می کند.

این درختچه از لحاظ حفاظت خاک ، مخصوصا در نواحی شور و قلیایی ، نقش تعیین کننده ای ایفا می کند.

فصل گلدهی گیاه اشنان:

اواخر تابستان (اوایل شهریور ماه)

میوه گیاه اشنان:

5 باله، قطر میوه با بال 8 تا 12 میلی متر.

بالها به رنگ های زرد تا نارنجی و یا ارغوانی.

شرایط محیط رشد گیاه اُشنون :

اشنان در بیابان ها و شوره زارهای دشت کویر و لوت، بیابان های مسیله، دامغان، سبزوار، خراسان، کرمان، یزد و اغلب نواحی شور و قلیایی کشور به عنوان گونه ای بومی و سازگار رویش دارد.

اشنان خاک های شور و قلیایی را بخوبی تحمل می کند.

در خاک های نیمه عمیق تا عمیق، همراه با میزان شوری متفاوت و حتی در تشکیلات مارنی (بیابان خطب شکن) نیز می تواند رشد و نمو کند.

قدرت جذب فوق العاده زیاد املاح قلیایی مانند ترکیبات کربنات سدیم و پتاسیم را دارا است.

به همین دلیل از خاکستر حاصل از سوزاندن شاخ و برگ گیاه، ماده ای قلیایی «کلیاب» بدست می آورند.

که در مراکز صنعتی و سنتی مانند صابون سازی، سفالگری، شستشوی نخ های ابریشم و شیشه گری استفاده می کنند.

کلیاب محصولی از گیاه اشنان

کلیاب به مواد قلیایی و توده های خاکستر حاصل از سوزاندن اندام های هوای برخی از گیاهان شورپسند مانند اشنان، آنابازیس و تعدادی از گونه های علف شور که به صورت تخته سنگ

هایی بی شکل گفته می شود.

.

منبع: ساعدنیوز | https://saednews.com

error: Alert: Content selection is disabled!!