کنجد (نگهداری + پرورش)

• موطن اصلی کنجد آفریقا است ولی به سرعت از طریق آفریقا در هندوستان و چین پراکنده و به مراکز ثانوی ، انتشار پیدا کرده است .
• البته شواهد و دلایلی وجود دارد که منطقه افغانستان و ایران را به موطن گونه هایی از کنجد معرفی می نماید.
• کنجد در منطقه ایران از حدود ۲۲۰۰ سال قبل از میلاد مسیح یک محصول با اهمیت بوده و با کشت آن این منطقه ، مرکز عمده انتشار آن ، به عنوان یک گیاه اهلی بوده است .
• کنجد گیاهی گرمادوست و روز کوتاه است و به هوای گرم و نور فراوان احتیاج داشته و به حرارت پایین حساس است.با این حال، هوای بسیار گرم بیش از ۴۰ درجه سانتی گراد موجب نقصان تشکیل کپسول ها می شود و در واقع حرارت مطلوب رشد کنجد حدود ۲۷ درجه سانتی گراد است.
• تولید کنجد در نواحی با حداقل ۱۵۰ روز بدون یخبندان امکان پذیر است. این گیاه اساسا یک محصول خاص مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری تلقی می شود.
• کنجد به عنوان یک محصول مقاوم به خشکی و گرما شناخته شده است ولی برای تولید و عملکرد بالا به رطوبت احتیاج دارد. به زیادی رطوبت خاک و عدم تهویه نسبتاً حساس است و به همین جهت کنترل آبیاری کنجد ضرورت دارد. کنجد مقاوم به خشکی است.
• در انواع خاک ها رشد می کند مشروط بر آنکه از نظر تهویه و زهکشی محدودیتی وجود نداشته باشد. با این حال خاک های دارای بافت متوسط را ترجیح می دهد. کنجد به شوری خاک غیرمقاوم است و اسیدیته خنثی را ترجیح می دهد.
• ریشه کنجد مستقیم ، قوی و بسیار توسعه یافته است که به طور متوسط حدود ۱ متر در خاک فرو می رود .ریشه های فرعی بیشتر در طبقه سطح الارض خاک گسترده می شوند و نمو آنها معمولاً تا موقع گل کردن ادامه می یابد و بعد از آن کم و بیش متوقف می شود.هرچه ریشه بهتر رشد کند به همان نسبت نبات قوی تر و سالم تر خواهد بود. خاک و رطوبت موجود نیز بر میزان و نوع ریشه مؤثر می باشد .
• ویژگی مقاومت کنجد در مقابل خشکی نیز ناشی از سیستم گسترده ریشه آن در خاک است .
• ساقه کنجد راست و ارتفاع آن بین ۵۰ تا ۲۰۰ سانتیمتر واکثراً ۷۰ سانتیمتر است. مقطع ساقه معمولاً مربع شکل و گاه مستطیلی و پهن و دارای شیار های عمودی است و ممکن است صاف ، کمی کرکدار یا زیاد کرکدار باشد ، که مقدار کرک روی ساقه با مقاومت در برابر خشکی مربوط می باشد .
• رنگ ساقه از سبز روشن تا ارغوانی متغیر و معمولاً سبز تیره است .
• بر روی ساقه اصلی شاخه های فرعی به وجود می آیند. معمولاً ارقام زودرس ، ساقه کوتاه و ارقام ساقه بلند ، دیررس می باشند .
• برگ کنجد در واریته های مختلف و حتی در یک بوته از نظر شکل و اندازه بسیار متنوع است .
• معمولاً برگ های پایین بوته ، پهن با حاشیه دندانه دار و برگ های میانی ، نوک تیز و گاهی کمی دندانه دار و برگ های بالایی ، باریک تر و نوک تیز هستند.
• سطح برگ نیز گاهی صاف و گاهی چین خورده و چسبناک و تا حدی کرک دار است و با یک دمبرگ نسبتاً بلند به ساقه متصل می گردد.
• آرایش برگ نیز از یک بوته به بوته دیگر متفاوت است و در یکی ممکن است متناوب و در دیگری متقابل باشند و در برخی ، برگ های پایین متقابل و برگ های بالایی متناوبند.
• رنگ برگ ها سبز تیره و کدر و اغلب کرکدار می باشند . طول برگ بین ۳ تا ۱۷ سانتیمتر و عرض ۱ تا ۵/۱ سانتیمتر و طول دمبرگ بین ۱ تا ۵ سانتیمتر است .
• گلها از کنار برگ ها روی قسمت بالای ساقه و شاخه ها می رویند . گل ها به صورت منفرد ظاهر می شوند اما تا ۸ عدد گل در هر گل آذین نیز گزارش شده است و ممکن است از کنار برگ های پایین تر به صورت منفرد و در قسمت بالای ساقه و شاخه ها به صورت مجتمع دیده شوند.
• رنگ جام گل معمولاً سفید یا صورتی بسیار کمرنگ می باشد و گاهی ممکن است تیره تر و یا ارغوانی نیز دیده شود و ممکن است سطح داخلی آن خالهای قرمز ، سیاه یا زرد داشته باشد . کاسه گل کوچک با کرک های زیاد و دارای ۵ تا ۸ دندانه است . جام گل ، لوله ای و دارای ۵ گلبرگ به هم پیوسته و نا منظم است .
• هر گل ۴ پرچم دارد که در دو سطح قرار دارند . پرچم های جلویی کوتاه تر از پرچم های عقبی است و دارای بساک تخم مرغی و سبز رنگ می باشد .
• مادگی از تخمدان باریک تر می باشد. گل ها صبح زود باز می شوند که ۹۵ درصد بین ۵ تا ۷ صبح می باشد و بعد از ظهر پژمرده شده و اکثر آنها بین ساعت ۵/۴ تا ۶ بعد از ظهر می ریزند .
• میوه کنجد کپسولی است با مقطع مستطیل شکل و شیاردار . اندازه کپسول بسیار متغیر و شکل و اندازه کپسول ویژگی خاصه واریته ها است که محیط و تغییرات آن نیز در این تغییرات مؤثرند و روی یک بوته هم ، ممکن است چند شکل مختلف کپسول دیده شود .
• کپسول معمولاً ۳ تا ۸ سانتیمتر طول داشته و قطرآن بین ۰٫۵ تا ۲ سانتیمتر است و تعداد حفره ها از ۴ تا ۱۲ عدد متغیر است .
• کپسول ها معمولاً کرکدار و معمولاً ابتدا کپسول های پایین و در آخر کپسول هایی که به نوک ساقه نزدیک هستند می رسند . در هر کپسول حدود ۸۰ دانه معمولاً وجود دارد .
• تعداد کپسول ها در هر بوته ، به تعداد گل های بارور بستگی دارد و معمولاً شرایط محیطی و تراکم بوته در آن مؤثرند .
• تراکم زیاد و فاصله کم بوته ها ، تعداد کپسول و تعداد بذر در هر کپسول را کم میکند.

خواص گیاه کنجد :

ضد سرطان

کنجد به دلیل داشتن مقدار زیادی آنتی اکسیدان لیگنان، اثر بازدارنده ای در فعالیت رادیکال های آزاد داشته و مانع شکل گیری سرطان سینه و روده بزرگ می شود.

تنظیم قند خون

استفاده از کنجد قند خون را در حد تعادل نگه می دارد و از افت یا افزایش ناگهانی آن جلوگیری می کند.

تنظیم کلسترول خون

در صورت استفاده از روغن کنجد در رژیم غذایی کلسترول خوب در بدن شما افزایش و در مقابل، کلسترول بد کاهش می یابد. این روغن سرشار از امگا ۳ و اولئیک اسید است که برای سلامتی بسیار مهم هستند.

تنظیم فشار خون

کنجد به واسطه منیزیم، فشار خون را در حد تعادل نگه می دارد و از افزایش ناگهانی آن جلوگیری می کند.

تقویت سیستم ایمنی بدن

مقادیر بالای آنتی اکسیدان ها، ویتامین ها و مواد معدنی موجود در دانه کنجد به تقویت سیستم ایمنی بدن کمک کرده و خطر ابتلا به بیماری ها را کاهش می دهند.

درمان آرتروز

دانه کنجد به دلیل مقادیر بالای آنتی اکسیدان ها و خواص ضد التهاب قوی که دارد، می تواند غضروف ها را از آسیب محافظت کرده و خطر ابتلا به آرتروز (استئو آرتریت) را کاهش دهد.

استرس و افسردگی

تیامین (ویتامین B1) موجود در دانه کنجد دارای خواص آرام بخش طبیعی است که به درمان خستگی و افسردگی کمک می کند.

شرایط پرورش گیاه کنجد :

آبیاری گیاه کنجد :

مقاومت کنجد در برابر خشکی از مزایای عمده آن محسوب می شود زیرا می توان آن را در مناطق نسبتاً خشک کشت نمود.

گیاهچه کنجد در برابر کمبود آب بسیار حساس است و اگر رطوبت خاک کافی نباشد ناچار نیاز به آبیاری خواهد بود و در صورتیکه امکان آبیاری باشد مسلماً با مصرف بیشتر انواع کود های شیمیایی و تکنیک های کشاورزی پیشرفته می توان انتظار محصولی بیشتر نیز داشت .

نور مورد نیاز گیاه کنجد :

کنجد برای تولید حداکثر بذر به شرایط بسیار گرم احتیاج دارد و حدود ۲۷۰۰ واحد گرما ( درجه روز ) نیاز دارد . گرمایی معادل ۲۵ تا ۲۷ درجه سانتیگراد جوانه زدن را سریع و رشد اولیه و تشکیل گل را تشدید می کند.

کنجد یک گیاه روز کوتاه است و با روز ۱۰ ساعته معمولاً در ۴۲ تا ۴۵ روز گل خوهد داد ، اما بسیاری از واریته ها با فتوپریود های مختلف سازگار شده اند .

زمان کاشت گیاه کنجد :

کنجد برای جوانه زدن به یک بستر گرم و مرطوب و دمای نسبتاً بالا نیاز دارد . زمان کاشت هنگامی که درجه حرارت خاک به ۲۰ درجه سانتیگراد رسیده باشد .

بهتر است دمای بستر بذر ۲۵ تا ۲۷ درجه سانتیگراد باشد . دمای زیر ۱۸ درجه سانتیگراد رشد گیاهچه را به تعویق خواهد انداخت و زیر ۱۰ درجه سانتیگراد جوانه زدن به طور طبیعی متوقف می شود .

کوددهی کنجد :

• برای کنجد کمتر از سایر محصولات گرمسیری دیگر کود مصرف می شود .
• مقدار مورد نیاز در اراضی و نواحی مختلف متفاوت است . ولی بطور کلی می توان گفت احتیاجات کودی کنجد شبیه پنبه می باشد .
• این گیاه برای رشد مطلوب نیاز به ازت ، فسفر و پتاس دارد . کود شیمیایی مورد نیاز ۲۰۰-۱۵۰ کیلوگرم فسفات آمونیوم و ۱۰۰ کیلوگرم اوره در هکتار بصورت عمومی در ایران توصیه می شود .

روش کاشت گیاه کنجد :

1. بعلت اینکه دانه کنجد در مراحل اولیه رشد و جوانه زدن خیلی حساس و ضعیف می باشد در اماده کردن زمین قبل از کاشت باید نهایت دقت را معمول داشت . زمین باید کاملا عاری از گیاهان هرز بوده گرم و مطلوب باشد .
2. چنانچه کشت با آبیاری باشد زمین باید بخوبی تسطیح گردد .
3. شیب طوری تعبیه گردد که آب در هیچ قسمتی از زمین روی بستر بذر را نگیرد و خطر سله بستن در مرحله جوانه زدن و رویش گیاه وجود نداشته باشد .
4. بسته به نوع خاک عمق کاشت تغییر می کند و معمولا بین ۲ تا۵ سانتیمتر متغییر است .
5. عمق کاشت همچنین بسته به زمان کاشت و میزان رطوبت خاک تغییر می نماید . به منظور پیشگیری از شیوع امراض و الودگیهای قارچی ضدعفونی بذر با قارچکشهای نظیر کاپتان مؤثر خواهد بود.
6. بذر کارهایی که مخصوص ریز دانه ها نظیر سبزی و پیاز هستند در کشت مکانیزه کنجد کاربرد دارند .

خاک مناسب گیاه کنجد :

برای انتخاب مناسب ترین خاک برای کاشت کنجد، دنبال این ویژگی ها بگردید:

• خاک باید به خوبی زهکشی شد باشد، اما خیس از آب نباشد.
• از پایین شیارها و تورفتگی ها استفاده نشود.
• زمین حاصلخیز با خاک کشاورزی (لوم) شنی، بدون تراکم مناسب ترین است.
• کنجد می تواند در تناوب، پس از محصولاتی چون ذرت، ذرت خوشه ای، ارزن یا پنبه کاشته شود. همچنین میتوان آن را به شکل ترکیبی با ارزن، ذرت خوشه ای و دیگر انواع غلات کاشت.

نحوه تکثیر گیاه کنجد :

چون بذر کنجد کوچک است برای افزایش حجم ، بذر ها را با شن ، خاک یا خاکستر مخلوط می نمایند تا یکنواخت تر پراکنده شود.

در اراضی دیم روی زمین مسطح یا در درون جوی ها با فاصله ۴۰ تا ۴۵ سانتیمتر و ۸ تا ۱۵ سانتیمتر روی ردیف ها می کارند و در شرایط آبی آن را روی پشته ها و با فاصله ۴۵ تا ۵۵ سانتیمتر و فاصله ۴ تا ۶ سانتیمتر روی ردیف ها کشت می نمایند.

عمق کاشت بسته به نوع خاک بین ۲ تا ۵ سانتیمتر و می تواند تا ۱۰ سانتیمتر هم باشد.