گوجه فرنگی (نگهداری + پرورش)

بسیاری از گوجه های تولید شده تجاری نیز در محیط های بدون خاک با استفاده از یک محلول کود مصنوعی پرورش داده می شود و قبل از این که برسند چیده می شوند؛ هر دو این روش ها منجر می شود ظاهر گوجه فرنگی خوب به نظر رسد اما مزه خوبی نداشته باشد . تحقیقات همچنین نشان داده اند که گوجه فرنگی های ارگانیک و داخلی ، ترکیبات شیمی پیچیده تری نسبت به میوه ها تولید شده تجاری دارند و طعم بهتری دارند، بلکه به احتمال زیاد گوجه فرنگی سطوح بالاتری از رنگدانه های لی کوپن دارند نشان داده شده است که به باز شدن رگ های مسدود کمک می کند و تصور می شود یکی از دلایلی که رژیم غذایی مدیترانه ای بسیار سالم همین است.

گوجه و نوع دیگر آن آلو، گونه های زیادی دارند و از گونه های مهم می توان به آلوی آمریکایی، آلوی اروپایی و آلوی شرقی اشاره کرد. میوه آلوهای آمریکای شمالی دارای گوشت زرد طلایی با پوست خشن بوده و مقاوم به سرما می باشند. آلوهای اروپایی از گونه های مهم آلو بشمار می آیند و برخی از ارقام آن برای مصرف خشکبار، کمپوت سازی و تازه خوری مورد مصرف قرار می گیرند. آلوهای شرقی که به آلوی ژاپنی نیز معروف هستند دارای میوه هایی با پوست خشن، مخروطی شکل و درختان این گونه آلوها سیخک فراوان تولید می کنند. انواع گوجه و آلو همچون سیب و آلبالو به سرمای شدید تا ۳۵- درجه سانتی گراد مقاوم بوده و از درختان مناطق معتدل سرد بشمار می آیند. اما ارقام آلوهای شرقی به سرما مقاومت کمتری نشان می دهند. گل های گوجه و آلو قبل از برگ ها ظاهر می شوند. جوانه های بارور گوجه به صورت ۳-۲ عددی در جانب سیخک ها و شاخه های یک ساله قرار می گیرند. گوجه و آلو نیز دارای شاخه های کاذب می باشند. هر جوانه گل بین ۱ الی ۳ عدد گل حاصل می کند. برخی از ارقام آسیایی، آمریکایی و اروپایی خودناسازگار بوده و به ارقام گرده دهنده نیاز دارند.

پوسیدگی قهوه ای در ارقام آلوهای آمریکایی و اروپایی در مرحله گلدهی و رسیدن میوه و برای ارقام آسیایی در حین رسیدن میوه مشکل جدی ایجاد می کند. نیاز سرمایی جوانه های آلو و گوجه در حدود ۱۶۰۰-۱۰۰۰ ساعت بوده اما آلوهای شرقی نیاز سرمایی کمتر نسبت به گونه های دیگر دارند و تحت تأثیر سرماهای دیررس بهاره نیز قرار می گیرند.

فاصله کشت ارقام مختلف گوجه و آلو بر روی پایه های بذری در حدود ۶-۵ متر می باشد. گوجه، خاک های لومی شنی را دوست دارد و بیشتر از بقیه میوه های هسته دار، خاک های سنگین و مرطوب را تحمل می کند. از پایه های مختلف برای تکثیر آلو استفاده می شود. در خاک های سنگین و مرطوب از پایه های بذری آلو استفاده به عمل می آید. پایه های آلوی میروبالان نیز در خاک های مرطوب مقاوم می باشند. در خاک های آهکی از پایه های GF557 (بادام×شلیل) و GF677 (بادام×هلو) استفاده می شود. در خاک های زهکشی شده از پایه های بذری هلو بویژه از نماگارد استفاده می شود. در خاک های خشک می توان از پایه بادام استفاده کرد اما احتمال ناسازگاری با گوجه را دارد. پایه زردآلو در خاک های آهکی و خشک که آلوده به نماتد هستند، قابل استفاده می باشد. اما در اکثر موارد پایه های زردآلو با گوجه ناسازگاری پیوندی نشان می دهند. شکل مناسب برای هدایت و پرورش گوجه و آلو جامی بوده و تا سن ۱۲ سالگی نیاز به هرس ندارند. اما بعد از آن به دلیل تولید شاخه و برگ بیشتر که موجب تراکم در تاج می شوند، عمل هرس ضروری می باشد.

آموزش مراحل و روش کاشت و پرورش گوجه فرنگی در منزل

1. از بذر آغاز کنید

بذر گوجه فرنگی بخرید :

می توانید دانه ها را بصورت آنلاین در محل های مبادله بذر، از محل و یا ازمکان های دیگر بخرید. همچنین می توانید دانه ها را از بخش باغ یک فروشگاه بخرید. اگر می خواهید دانه های گیاه را جمع کنید، به حداقل یک گوجه فرنگی نیاز خواهید داشت. اطمینان حاصل کنید گوجه فرنگی از گیاه موروثی یا با دانه های گرد افشانی است اگر گوجه فرنگی را از یک گیاه پیوندی با دانه های کنترل شده به طور شیمیایی انتخاب کنید، نتایج ممکن است چشمگیر نباشد.

یک گیاه گوجه فرنگی می تواند به صورت زیر طبقه بندی شود:

موروثی یا دورگه:

موروثی ها گوجه فرنگی هایی هستند که به طور ژنتیکی برای چندین نسل بدون زاد و ولد مجدد تکثیر شده اند. آن ها اساسا گوجه خالص هستند. گوجه های دورگه ترکیبی بین دو نوع هستند.

گوجه فرنگی شناخته شده و ناشناس برای شما :

این روش طبقه بندی طول زمانی را توصیف می کند که یک گیاه میوه تولید می کند. گیاهان شناخته شده چند هفته میوه تولید می کنند در حالی که گیاهان این دترمینت یعنی ناشناخته برای شما در کل فصل میوه تولید می کنند تا اینکه شرایط آب و هوایی خیلی سرد شود.

شکل:

گوجه فرنگی به چهار دسته از نظر شکل تقسیم می شود:

کروی، کبابی، خمیری و گیلاسی. کروی بهترین شکل آن است، کبابی بزرگ ترین و خمیری برای تهیه سس به کار می رود و گوجه های گیلاسی کوچک اند و اغلب در سالاد استفاده می شود.

2. گوجه فرنگی را نصف کنید و داخل ظرف پلاستیکی بریزید:

یک ظرف با درپوش گشاد برای چند روزمیخواهید . یک لایه از قارچ روی دانه ها ظاهر خواهد شد. این فرآیند می تواند بسیاری از بیماری های ناشی از بذر را از بین ببرد که می تواند بر تولید بعدی گیاهان تاثیر بگذارد.

3.بر روی ظرف برچسب بزنید:

اگر چندین نوع مختلف از دانه ها را می کارید، مطمئن شوید که روی ظرف برچسب بزنید تا از هر گونه اشتباهی جلوگیری کنید. درپوش را روی ظرف قرار دهید اما آن را نبندید تا اکسیژن به آن برسد.

4.خمیر را در مکانی گرم دور از نور مستقیم خورشید قرار دهید:

فرآیند تخمیر می تواند ظاهر و بوی ناخوشایند ی را به همراه داشته باشد ، بنابراین ظرف را کنار بگذارید. به عنوان مثال، می توانید ظرف را زیر یک دستشویی قرار دهید، یا در گاراژ ( تا زمانی که به اندازه کافی گرم باشد ).

5.ظرف را هر روز به هم بزنید تا یک لایه سفید روی سطح شکل بگیرد:

معمولا دو یا سه روز طول می کشد تا قارچ شکل بگیرد. دقت کنید که دانه ها را کمی بعد از تشکیل قارچ برداشت تا دانه ها در ظرف جوانه نزنند.

6.برداشت محصول:

با استفاده از دستکش لایه ی قارچی را بردارید. دانه ها در کف ظرف فرو خواهند رفت.

7.آب را در ظرف بریزید و مخلوط را رقیق کنید :

اجازه دهید دانه ها در کف ظرف حل شوند و به ریختن بخش های ناخواسته محلول روی صافی ادامه دهید. مراقب باشید دانه ها را دور نیندازید. بعد از این که تمام دانه ها را درصافی جمع کردید، آن ها را به طور کامل با آب بشویید.

8.دانه ها را روی یک سطح نچسب پخش کنید و به آن ها اجازه دهید تا چندین روز خشک شوند:

یک ظرف شیشه ای و یا کاشی سرامیک، ورق، تکه ای تخته یا یک پنجره تمام کارها را به خوبی انجام می دهد . برداشتن دانه های خشک از روی کاغذ یا پارچه می تواند بسیار دشوار باشد. زمانی که خشک می شوند ، می توانید آن ها را در یک کیسه پلاستیکی بسته بندی کنید تا زمانی که برای کاشت آماده باشید. دقت کنید که انواع دانه ها را در ظرف برچسب بزنید.

9.بذر ها را در مکانی خنک و تاریک نگه دارید:

همچنین می توانید آن ها را در یک ظرف محفوظ از هوا در یخچال بگذارید تا آب و هوای زمستانی را شبیه سازی کنید. بذر ها را در فریزر قرار ندهید، این کار به آن ها آسیب خواهد رساند.

گیاه گوجه فرنگی بعد از سر در آوردن از خاک رشد سریعی خواهد داشت. اگر قصد انتقال گوجه فرنگی را به محیط بیرون دارید، باید منتظر بمانید تا به ۶ اینچ برسد. ضمن اینکه فضای خوبی برای پرورش گوجه فرنگی وجود داشته باشد.

دمای هوا باید به گونه ای باشد که امکان انتقال گوجه فرنگی به محیط باغچه فراهم گردد. هماهنگ شدن این گیاه با شرایط جدیدش باید از یک هفته قبل شروع شده باشد. ابتدا گیاهان را در نور خورشید و آن گاه در منطقه سایه بگذارید.

این گیاهان باید ساعاتی را در فضای باز قرار بگیرند و کم کم به این شرایط عادت کنند. ساعت قرار گیری ابتدا باید در حد یک یا ۲ ساعت باشد و آن گاه بیشتر شود.

خاک در نظر گرفته برای کشت گوجه فرنگی مانند کاشت بادمجان اهمیت زیادی دارد. این خاک باید از مواد مغذی و زهکشی مناسب برخوردار باشد. با به کارگیری خزه، زهکشی خاک مناسب می شود. خزه قابلیت ترکیب با کمپوست یا خاک برگ را دارد. برای بهره مندی از خزه، نصف خاک را با نسبت برابر خزه نارس میکس نمایید.

میزان اسیدیته خاک برای کاشت گوجه فرنگی باید بین ۶ تا ۷ باشد. اگر این سطح کمتر از ۶ است، باید مقداری آهک دولومیت به آن اضافه نمایید. اگر میزان اسیدیته خاک بیشتر از ۷ باشد، باید دانه های سولفور را به خاک اضافه کنید.

برای قرار دادن نهال در خاک یک گودال مناسب حفر نمایید. این گودال باید در حدی باشد که حدود ۱ تا ۴ اینچ از گیاه از خاک بیرون بماند. در داخل گودال مواد آلی اضافه کنید. این کار به رشد بیشتر گیاه منجر خواهد شد.

برای کود دهی از کودهای گیاهی کم نیتروژن(غلیظ) یا کود مرغی کمک بگیرید. کود دهی باید ماهی یک بار تکرار شود. بهتر است برای استقرار گیاه از یک چوب استفاده کنید. این مسئله سبب استحکام ساقه و میوه گیاه گوجه فرنگی خواهد شد. این گیاه معمولاً هر ۴ تا ۷ روز آبیاری می شود و از این نظر شبیه به کاشت سیب زمینی می باشد.

برای افزایش ثمردهی این گیاه از کود گیاهی و جلبک دریایی استفاده کنید. این کار بهتر است به شکل هفتگی انجام بگیرد.

برداشت گوجه فرنگی

برای رشد فزاینده میوه های گوجه فرنگی، شاخه ها را از گیاه گوجه فرنگی جدا کنید. شاخه ها بین ساقه های اصلی و جانبی دیده می شوند.

.