گیاه زلاندنو (نگهداری + پرورش)

اسفناج زلاند نو (نیوزیلند) کاملا با اسفناج معمولی متفاوت است. در مواقعی که دسترسی به اسفناج معمولی نیست، این سبزی می تواند جایگزین شود چون نحوه ی مصرف آن همانند اسفناج معمولی می باشد. قسمت های قابل استفاده این سبزی، مانند اسفناج معمولی برگ ها و ساقه می باشد. این سبزی جزو سبزی های فصل گرم محسوب می شود. بنابراین زمانی کشت می شود و محصول آن قابل استفاده می گردد که اسفنج معمولی در اختیار نیست و از این نظر حائز اهمیت است. برگ و ساقه اسفناج زلاند نو بسیار پرآب می باشد. قسمت قابل مصرف ساقه ی آن که دارای ۷ تا ۱۰ سانتی متر طول با تعدادی برگ است، در اطراف آن قرار دارد. با قطع ساقه و مصرف آن، ساقه های جدید در طول ماه های بعدی به وجود می آیند که قابل مصرف هستند.

این سبزی جزو سبزی هایی است که کشت آن بسیار ساده است و احتیاج به مواظبت و مراقبت چندانی ندارد. زمینی که برای آن انتخاب می شود، لازم نیست که کاملا غنی از مواد غذایی باشد، ولی این نوع اسفناج نسبت به زمین های غنی و حاصلخیز عکس العمل مثبت نشان می دهد. در خاک های ضعیف که از رطوبت خوبی برخوردار نیستند، محصول خوبی نمی دهد.

اسفناج زلاند جدید کاملاً با اسفناج معمولی تفاوت دارد. در مواقعی که دسترسی به اسفناج معمولی نیست، این سبزی می تواند جایگزین شود چون نحوه مصرف آن همانند اسفناج معمولی می باشد. قسمت های قابل استفاده این سبزی جزء سبزی های فصل گرم محسوب می شود، بنابراین زمانی کشت می شود و محصول آن قابل استفاده می گردد که اسفناج معمولی در اختیار نیست و از این نظر حائز اهمیت است. نام علمی اسفناج زلاند جدیدTetragonia tetragonioides Pall یا Tetragonia expansa می باشد که متعلق به تیره Aizoaceae است.

برگ و ساقه اسفناج زلاند جدید بسیار پر آب می باشد. قسمت قابل مصرف ساقه آن که دارای ۷ تا ۱۰ سانتی متر طول با تعدادی برگ است، در اطراف آن قرار دارد. با قطع ساقه و مصرف آن ساقه های جدید در طول ماه های بعدی به وجود می آیند که قابل مصرف هستند.

این سبزی جزء سبزی هایی است که کشت آن بسیار ساده است و احتیاج به مواظبت و مراقبت چندانی ندارد. زمینی که برای آن انتخاب می شود، لازم نیست که کاملاً غنی از مواد غذایی باشد، ولی این نوع اسفناج نسبت به زمین های غنی و حاصلخیز عکس العمل مثبت نشان می دهد. در خاک های ضعیف که از رطوبت خوبی برخوردار نیستند، محصول خوبی نمی دهد.

زمان کاشت این نوع اسفناج وقتی است که خطر سرمای بهاره رفع شده باشد. بذر اسفناج زلاند جدید به کندی جوانه می زندو توصیه شده است که بذور قبل از کشت چند ساعتی در آب نیم گرم خیسانده شوند. بعضی ممکن است بذور را به مدت ۲۴ ساعت در آب بخیسانند. عمق کاشت آن بین ۲ تا ۳ سانتی متر انتخاب می شود و فاصله بوته روی خطوط کشت ۱۰ الی ۱۵ سانتی متر می باشد که بعد از سبز شدن به فاصله ۳۰ تا ۴۰ سانتی متر از یکدیگر تنک می گردند. فاصله خطوط کشت ۷۰ تا ۸۰ سانتی متر از یکدیگر می باشند. اگر زمین کاملاً حاصلخیز و غنی از مواد آلی باشد، بوته ها رشد خوبی می کنند و ممکن است از هر طرف تا ۴۰ سانتی متر رشد کنند. مقدار بذر لازم برای یک هکتار حدود ۱۵ کیلوگرم می باشد. کاشت ممکن است به روش نشاکاری انجام شود. آبیاری باید مرتب صورت گیرد و با علف های هرز مبارزه شود. در مورد این سبزی آفات و بیماری ها تا کنون گزارش نشده است، بنابراین مواظبت خاصی ندارد.

خصوصیات گیاهشناسی:

“اسفناج نیوزیلند” گیاهی بومی آرژانتین ، استرالیا، شیلی، ژاپن و نیوزیلند است. این گیاه به ندرت به عنوان سبزی برگی توسط بومیان مورد استفاده قرار می گیرد. برگ ها این گیاه حدود 3 تا 15 سانتیمتر طول داشته و ظاهری سه گوش دارند. این برگ ها به رنگ سبز روشن، ضخیم و نوک دار (مانند یک قطره آب در انتهای برگ نمایان است) هستند. برگ ها و ساقه های این گیاه بسیار پرآب می باشد. با قطع ساقه و مصرف آن، ساقه های جدید در طول ماه های بعدی به وجود می آیند که قابل استفاده هستند. گل ها به رنگ زرد و میوه ها کوچک و محصور شده در غلاف هایی با نوک کوچک می باشند.

این گیاه کاملاً با اسفناج معمولی تفاوت دارد. در مواقعی که اسفناج معمولی در دسترس نیز از این سبزی می توان به عنوان جایگزین استفاده نمود. نحوه مصرف آن همانند اسفناج معمولی است. این سبزی جزء سبزی های فصل گرم محسوب می شود، بنابراین زمانی کشت شده و محصول آن مورد استفاده قرار می گیرد که اسفناج معمولی در اختیار نیست. بنابراین از این نظر می تواند حائز اهمیت باشد.

شرایط محیط رشد:

این گونه ی گیاهی به آب و هوای مرطوب برای رشد نیاز دارد. همچنین عادت رشد رونده بودن دارد و به عنوان یک گیاه پوششی که پوششی ضخیم را روی زمین ایجاد می کند تا یک گیاه بالارونده مورد کشت قرار می گیرد. این گیاهان شورپسند بوده و به خوبی در خاک های شور و دارای املاح فراوان رشد می کنند.

از نظر نیاز نوری به آفتاب کامل نیاز دارد اما در نواحی گرم، در اواسط تابستان، وجود کمی سایه روشن به رشد بهتر آن کمک خواهد کرد.

این گیاه به خاک های شور و همچنین خاک های خشک مقاوم است. و در گستره ی وسیعی از خاک ها رشد می کند اما برای رشد بهینه به خاک های به خوبی آبیاری شده، شنی، غنی از مواد آلی با پی اچ 6.8 تا 7 نیاز دارد. اگرچه خشکی را تحمل می کند اما خاک های مرطوب را برای کشت ترجیح می دهد.

استفاده از مالچ برای حفظ رطوبت خاک و نیز کنترل رشد علف های هرز می تواند مفید باشد.

کاربردها:

این گیاه به دلیل تولید برگ های خوراکی مورد کشت و کار قرار می گیرد و می توان از آن هم به عنوان ماده غذایی و هم به عنوان گیاهی پوششی در فضای سبز استفاده نمود. طعم و مزه ی آن مشابه اسفناج معمولی است و همانند آن نیز پخته می شود. این گیاه نیز مانند اسفناج دارای اگزالات است که برای متعادل کردن یا کاهش اگزالات باید برگ ها را به مدت یک دقیقه در آب داغ سفید نمود و سپس آنها را قبل از پختن با آب سرد شستشو داد.

تکثیر:

ازدیاد این گیاهان از طریق کشت بذرهای آنها صورت می گیرد. بذرهای آن ضخیم و با شکلی نامنظم بوده که باید قبل از کشت یک دوره ی سرما را پشت سر بگذارند. پس از رفع نیاز سرمایی، بذرها را در اواخر بهار کشت می کنند. همچنین قبل از کشت باید این بذرها را به مدت 12 ساعت در آب سرد، یا به مدت 3 ساعت در آب گرم خیساند. بذور را در عمق 5 تا 10 میلیمتری خاک باید کشت کرد. فاصله ی بذرها از هم نیز حدود 15 تا 30 سانتیمتر می باشد. بذور کشت شده پس از 10 تا 20 روز جوانه خواهند زد و گیاه نیز در تمام طول تابستان تولید اندام های رویشی و برگ های خوراکی می نماید. بذرهای این گیاهان تا 5 سال پس از برداشت نیز می توانند زنده بمانند و قدرت جوانه زنی دارند.