شنبیله (نگهداری + پرورش)

تشکیل شده است. گاهی دارای “گوشواره” بوده که آن ها در محل اتصال دمبرگ به ساقه دارند. گل های آن به رنگ سفید، زرد و گاهی آبی کم رنگ دیده می شود که به تنهایی یا دو تا دو تا از محل خارج شدن برگ از روی ساقه به وجود می آیند. هر گل دارای ۱۰ پرچم است که ۹ تای آن ها به هم چسبیده و یکی آزاد است. بذور آن در داخل نیام تشکیل می شوند و در دو ردیف قرار دارند و رنگ آن ها زرد مایل به قهوه ای است. اندازه بذر آن نسبتاً درشت بوده، به اندازه بذر گندم که ضعیف و لاغر شده باشد به نظر می رسد.

این گیاه در ایران به صورت پخته در مصرف سوپ و غذا مورد استفاده قرار می گیرد. خشک شده آن معطرتر است و به عنوان داروی ضد التهاب مصرف می شود. بذر آن خاصیت طبی دارد و برای کنترل قند خون و فشار خون مورد استفاده قرار می گیرد. جوشانده بذر شنبلیله به صورت تنقیه اعمال می شود. بعضی از مردم دم کرده بذر آن را به عنوان داروی اشتهاآور و تقویت کننده به مصرف می رسانند.منبع: سایت باغ شیشه ای