گیاه سیزاب (نگهداری + پرورش)

گیاه دائمی به بلندی ۱۰ و گستردگی ۶۰ سانتی متر است. دارای برگ های سرنیزه ای شکل دندانه دار بوده و سنبله های گل آبی پررنگ آن از اوایل بهار تا تابستان ظاهر می شوند.

گیاهانی چندساله همیشه سبز یا خزان دار هستند که فرشی کوتاه از برگ های کوچک نوک تیز ایجاد کرده و از آن سنبله ها یا خوشه های کوچکی از گل های آبی یا سفید درخشان ظاهر می شود. این گیاهان در سطوح کوچک پوشش خوبی برای پیازهای بهار گل فراهم می کنند و همچنین بین سنگفرش ها قابل استفاده هستند.

V. repens (سیزاب خزنده): پوششی کوتاه از برگساره های براق ایجاد می کند. گیاهان در نواحی گرمسیری همیشه سبز هستند اما در نواحی سرد، در پاییز برگ های خود را از دست داده و در بهار دوباره رشد می کنند. خوشه های کوچکی از گل های سفید یا بنفش در بهار روی گیاه ظاهر می شود.

V. rupestris) V. prostrata): کمی پررشدتر و مرتفع تر از سیزاب خزنده است و دارای برگ های شبیه نعناع به طول حدود ۵/۳ سانتی متر است. خوشه ای از گل های آبی کم رنگ روی ساقه هایی به ط.ل ۲۰ سانتی متر تشکیل می شود، رقم ‘Heavenly Blue’ دارای گل های تیره تر و فشرده تر است.

نیازها:

سیزاب ها در محل آفتابی یا سایه نسبی به خوبی رشد می کنند و از نظر دمایی مناطق سرد یا گرم را تحمل می کنند. به طور مرتب به آبیاری نیاز دارند. برای ایجاد پوشش مناسب باید با فاصله ۳۰ سانتی متر کشت شوند.

افزایش:

از طریق تقسیم بوته، ریشه دار کردن قلمه چوب نرم یا نیمه رسیده و نیز کاشت بذر قابل افزایش است.

شرایط محیط رشد:

این گیاه مناسب برای باغ های صخره ای و زمین ها و باغ های شیبدار است.

اگرچه آبیاری منظم سبب رشد بهینه آن می شود اما می تواند خشکی را نیز تا حدودی تحمل کند.

داشت و نگهداری این گیاه آسان بوده و بهترین رشد را در خاک های به خوبی آبیاری شده و مکان هایی با نور کامل خورشید تا کمی سایه نیاز دارد. خاک های زیاد مرطوب یا زیاد خشک برای کشت آنها مناسب نیست. خاک شنی، ماسه ای، لومی مرطوب و به خوبی زهکشی شده برای آن مناسب است.

دمای حدود 8 تا 15 درجه سانتیگراد برای رشد این گیاهان مناسب است. در برخی موراد دمای تا منهای 6 درجه سانتیگراد را تحمل می کنند اما بهتر است که در معرض سرمای شدید نباشند.

این گیاهان پس از اتمام گلدهی می توانند کوتاه یا چیده شوند. این کار سبب تشویق و تولید شاخ و برگ جدیدتر و شاداب تر می گردد.

تکثیر:

ازدیاد آنها از طریق کشت بذرها (در بهار و تابستان) و نیز تقسیم بوته های آن صورت می گیرد.

.