گیاه پتنتیلا (نگهداری + پرورش)

جنسی است که شامل ۵۰۰ گونه گیاه درختچه ای و چندساله علفی و چندین گونه یک ساله و دوساله است. این گونه ها به خاطر گل های ۵ گلبرگی و فنجانی و گاهی ستاره ای شکل به رنگ سفید، زرد، نارنجی، صورتی یا قرمز کشت و کار می شوند. برگ های متناوب ممکن است به صورت شانه ای یا پنجه ای ۷-۳ قسمتی باشد. بیشتر هیبریدهای دارای عادت رشد توده ای، از P.atrosanguinea و P.nepalensis مشتق شده اند. اهمیت آن ها به خاطر گل های کم پر، نیمه پر یا پرپر که اغلب به رنگ زرد یا قرمز هستند، می باشد. دارای برگ های شبیه توت فرنگی هستند، اما برخلاف توت فرنگی که دارای سه برگچه است، هر برگ آن ها دارای پنج برگچه است (دلیل نامگذاری آن). برگ ها به رنگ سبز متوسط تا سبز تیره به طول ۱۰-۵ سانتی متر هستند. در بهار و اوایل تابستان گل های کوچکی که شبیه گل رز کم پر است روی پوشش شاخ و برگ ظاهر می شود.

گونه های گیاه پتنتیلا

P.cinerea:

برگچه ها گوه ای شکل، خاکستری و مودار و سطح زیرین آن با موهای سفید پوشیده شده است. گل ها به رنگ زرد کم رنگ و به قطر حدود ۵/۱ سانتی متر در مقابل برگ ها قرار دارند. ساقه ها با سرعت متوسط رشد کرده و توده ای از برگساره به ارتفاع حدود ۱۰ سانتی متر ایجاد می کند.

P.tabernaemontanii(پنج انگشت بهاره):

دارای برگچه های براق و گل های زرد کرمی است. سرعت رشد آن بیشتر از گونه قبلی است و ارتفاع آن به ۱۵ سانتی متر می رسد. می توان هرچند گیاه را سرزنی کرد تا سطح یکنواخت حاصل شود.

P.atrosanguinea:

گیاهی چندساله با عادت رشد توده ای، مودار، با برگ های پنجه ای با سه برگچه دندانه دار با پرزهای ابریشمی متمایل به خاکستری یا سفید است که زیبایی خاصی به برگساره می دهد. گل های آن به صورت گرزن های خوشه ای شکل به رنگ زرد، نارنجی، یا قرمز روشن تا تیره به قطر ۳ سانتی متر روی ساقه های افراشته، منشعب و سیمی شکل ظاهر می شوند.

P.nepalensis:

چندساله علفی با عادت رشد توده ای و تنک با ساقه های منشعب و سیمی شکل با ته رنگ قرمز و برگ های پنجه ای ۵ برگچه ای به رنگ سبز متوسط است. گل های آن به رنگ قرمز لاکی تا صورتی مشاهده می شود.

گلدهی:

هر ساله از تابستان تا پاییز گل می دهد.

نیازها:

به سرما مقاوم است و در خاک های ضعیف تا به نسبت حاصلخیز با زهکشی خوب و در محل آفتابی رشد می کند. در محل های با تابستان خیلی گرم باید در محل سایه آفتاب کشت گردد.

افزایش:

با کاشت بذر و ریشه دار کردن قلمه های چوب نرم، چوب نیمه سخت و چوب سخت در فصل های مختلف قابل افزایش است.

.